Niespokojne spojrzenia
Jego niechęć sprawiła, że mój umysł zaczął biec jeszcze szybciej. Zwrócił mi pierścionek, ale nie bez ostatniego spojrzenia, błysku rozpoznania w jego oczach. Moje palce nie mogły pozostać w bezruchu, gdy owinęły się wokół obrączki, a moje myśli ścigały się z pytaniami bez odpowiedzi. Co on wie, czego ja nie wiem? Atmosfera w pokoju była gęsta od niewypowiedzianych słów.
Niespokojne spojrzenia
Szokujące pytanie
“Jesteś pewna, że to twoja obrączka? – zapytał w końcu, a jego głos ledwo przekroczył szept. Zamarłam, całe moje ciało napięło się na myśl, że coś jest nie tak. Jak mogłam nie być pewna? Mój pierścionek był tak samo częścią mnie, jak mój własny oddech. Jednak pytanie jubilera zawisło w powietrzu, wywołując wątpliwości tam, gdzie wcześniej ich nie było.
Szokujące pytanie
